Moj....

Moj,sa fjalë e ëmbël

e ardhur prej kushedi çfarë qelizash kënaqësie

Moj nuk dua tu besoj etimologjive

që s’reshtin së kërkuari në libra të vjetër

se kur është përdorur e si është përdorur

Moj, i përmban të gjitha

dhe dashurinë e avulluar bashkë me kripërat e djersës

në çarçafët e bardhë

dhe zhgënjimin e papritur lugjeve të mosmirënjohjes

dhe kërcënimin e shtegtuar

inatit të marrë

Moj,të kam thënë shumë pak si fjalë

kur jam larguar larg

dhe malli si dritë qiriri ka djegur gjithë fluturat e kujtesës

Moj, është botë e keqe dhe e egër të pata thënë

dhe ti smë pate besuar

sepse thellë, thellë ti ishe shumë e mirë

dhe as që mund të mendoje se unë mund të të bëja keq

se ti ke shumë kohë që çka unë prish në ëndrra , në realitet ti e ndreq

dhe të emërtojnë me shumë emra

por asnjë nuk të shkon

sepse emri jot përmblidhet vetëm në një fjalë “Moj”

Radhë , shumë radhë kur kthej kokën mbrapa

dhe besoj vërtet se asnjëri nuk më sheh

të kërkoj sërish në tisin e kohës

për të thënë e stërthënë se shallin që e pate hedhur në qafë

për ti marrë mentë Paridit dhe gjithë sojit të tij

për ti kuturisur të gjithë të rendin pas teje si të marrë

nuk na ka bërë asnjëherë të të thërrasim “Moj”

se vonë shumë vonë e kemi kuptuar

se drithërima për të thënë këtë fjalë të bekuar

nuk vjen nga ai shall i hedhur krahëve,

por nga ndjenja për të vënë kokën tek ty për tu qetësuar

Dhe le të thonë ç’të duan se vetëm pak të njohin

le të të kurorëzojnë në parada modash

le të hamendësojnë se në ç’fund liqenesh fshihesh

se kush të shikon shitohet nga pamja

Ti, në fakt je gjithandej

në eterin që thithim në ajër e si polen lulesh

mbars ditët tona të qashtra të pritjes

derisa shfaqesh në një përqafim e ledhatim

dhe na lë të gjithëve të pagojë

e qysh atëherë dimë të flasim vetëm një fjalë

Moj, Moj, Moj......

Tiranë.Gusht 2011