Mbrojtje

Diku në një skutë të shpirtit tim

ku nuk ka shumë dritë

unë e di,  se ka një pjesë

një pjesë që s’guxoj ta quaj të papërfillshme

që ëndërron, sa shumë ëndërron

sesi të marr arratinë

sesi të vishet me mendime të tjera

ashtu si dhëndër me këmishë të re

të iki larg diku larg

por të kthehet sërish, sërish

pa teklif, pa drojë

e të më grijë si në mokra mulliri

tërë qenien , tërë qenien time

Është e dhimbshme , shumë e dhimbshme

që ta pranoj si të vërtetë, ta pranoj

ndaj nuk guxoj asnjëherë nuk guxoj

ta urrej, ta quaj armik

se nuk e di as vetë se di

sesa më pasuron, më pasuron

se ç’instinkte të vjetra më zgjon, patjetër më zgjon

se më bën të kthjellët , oh sa të kthjellët

Se e keqja që përgjon , sa shumë që përgjon

të shfaqem i paditur, naiv, dele

më gjen papritur ujk, goxha ujk

që i ulërin pafund hënës

e që s’ka frikë prej pusive...