Vdekja e Pirros

Në Argos,

në qytetin e rebeluar

nuk mund të shëtisje lirisht

pa perkrenare dhe me flokët

hedhur mbi supe si mbanin burrat epiriotë,

sepse ne mes te asaj zhurme e rremuje

të  trupave që thyheshin nën artin luftarak

të shqiponjave të lindura në tokën ku dielli

ndriçonte 300 ditë në vit

e ku  Enea pat themeluar qytetin e madh

njëlloj si Troja e djegur

mund të shmangie një gabim të së kaluarës,

mund të mos fitoje beteja më, me humbje të mëdha

por kur kaloje nëpër rrugë

për ti dhënë dërmën e fundit armiqve

mund të haje një tullë nga lart

të hedhur nga një grua plakë

të të binte në kokën pa përkrenare

të të rrëzonte shakull e plandoste përdhe

Duke kuptuar aty mes dhimbjeve  sesa pafajsësisht

mund të humbin vepra dhe njerëz të mëdhenj

sesi Providenca hyjnore nuk përzgjedh njerëzit

sipas kritereve tona të vdektarëve të zakonshëm...