Viti 13’ nuk ka ndonjë konatacion pozitiv në
besimin popullor shqiptar ndaj është e pritshme që vazhdimisht të dëgjojmë
“profecira” se ndoshta nuk do të jetë një vit i mbarë dhe se në horizont do të
shfaqen probleme e pakënaqësira.
Në fakt që në fillim të këtij viti duket sikur
po kërkonim gjilpërë në kashtë për të gjetur mbrapshti dhe pesimizëm pasi media
dhe gjithë kanalet e informacionit transmetuan dhe numëruan çdo rast të kronikës së zezë për të na
dëshmuar se rendi ishte keq ose shumë keq, se një vonesë në pagesat e rrogave
ishte shenjë se shteti po falimentonte, se një debat rreth KQZ është shenjë se zgjedhjet mund të manipulohen
e kështu më radhë. Duket sikur çdo gjë po ecën keq e më keq dhe se në horizont
nuk ka shpresë, se ka vetëm dështime e dështime dhe se sukseset duhet ti
shikojmë me dylbi së largu. Për qytetarët e thjeshtë kjo situatë vërtetë
tingëllon katastrofale dhe nuk lë shumë shteg për të qenë optimistë mirëpo duke
qenë se jemi vit elektoral, për çdo vëzhgues të politikës është e qartë se
retorikat, raportet, dëshmitë e akuzat do të ashpërsohen, dhe se e gjithë kjo
tymnajë që shpërndahet gjithandej në fakt ska lidhje shumë me të dhënat e
zhvillimit dhe jetën tonë sociale sesa synon që të tërheqë vëmendjen e
qytetarëve mbi vendimet e tyre që do marrin në qershor dhe se kë forcë politike
do të votojnë. Sigurisht që pak propagandë politike kryhet gjithandej në
Evropë, qeveria bën reforma dhe mundohet të maksimilizojë efektin e tyre dhe
opozita në të njëjtë kohë mundohet ti minimalizojë. Gjithsesi në gjithë këtë
hapje mbyllje të efeketeve dhe opinioneve që i përngjan një fizarmonike, ka
gjithnjë një dozë realiteti dhe arsyetimi logjik që bën të mundur që reformat e
nevojshme të miratohen unanimisht dhe të kuptohen dhe përçohen drejt në
opinionin publik. Ky mirëkuptim i heshtur midis dy palëve që bazohet dhe në
rotacione politike të qenësishme dhe jo të sforcuara përbëjnë thelbin e
demokracisë së vendeve perëndimore, modelin e të cilave kemi adaptuar dhe dëshirojmë
ti zbatojmë në qeverisjen e vendit tonë.
Po
këtu tek ne çpo ndodh? A po krijojmë modele të qendrueshme të të bërit politikë
apo vazhdojmë të ushtrojmë të vetmin model që njohim mirë, atë të instiktit të
të bërit të gjërave kuturu dhe blllokimin e kundërshtarit me të gjitha mjetet?
Duke qenë se kemi rrugëtuar për mëse 22 vjet në detin e gjerë të demokracisë
liberale është mëse e natyrshme që mos kemi mbetur me instiktin e ishullorëve
që duan të kthehen gjithmonë në ishullin e tyre të izoluar nga bota por të jemi
të aftë ta ankorojmë barkën tonë në brigje të tjera më të zhvilluara, më me
diell e gjithë dritë. Askush nuk mund të dalë i fituar nëse në ditët në vazhdim
nëse vazhdojmë dhe zgjerojmë hendeqet dhe keqkuptimet mes njëri-tjetrit pasi
ajo që presin qytetarët e thjeshtë, biznesi dhe gjithë bota shqiptare është se
Shqipëria kësaj radhe të arrijë të zhvillojë një fushatë elektorale normale,
larg ekseseve të panevojshëm si dhe të administrojë një proces elektoral të
admirueshëm në mënyrë të tillë që të shërbejë si gur themeli për normalitetin e
proceseve zgjedhore të ardhshme. Sfida e Shqipërisë Evropiane, duhet të
përfshijë të gjithë politikën duke e shpallur por dhe konsideruar përmes
veprimeve politike si interes kombëtar të patjetërsueshëm. Adaptimi i një
politike të tillë kërkon që të largojë çdo gjuhë urrejtje dhe akuzash të pabaza
të lëshuara si shashka për të mbuluar interesa të dyshimta që janë larg kredos
politike të shqiptarëve por dhe shansit të tyre historik për të qenë për herë
të parë anëtarë me të drejta të plota të Evropës dhe së ardhmes së saj. Nuk
është se jemi shkëlqyer, nuk është se kemi një mesatare shumë të lartë
zhvillimi por të paktën për disa vjet ekonomia dhe të ardhurat e shqiptarëve në
këtë kohë krize kanë qenë të stabilizuara dhe këtu nuk ka vend për të përhapur
panik pasi qoftë tregu qoftë qytetarët mund të reagojnë negativisht duke u ulur
investimet, duke u rritur pasiguria e rrjedhimisht dhe vendet e punës. Një
shembull që tregon qartë se Xhakondën mund ta shikosh edhe duke qeshur por edhe
duke u ngërdheshur, kjo sigurisht që mbetet në dorë të qytetarëve shqiptarë që
nëpërmjet votës , do të japin verdiktin e tyre në 23 qershor. Deri atëherë le
tu krijojmë atyre një situatë të qetë ku ekonomia të vazhdojë të rritet dhe
harmonia sociale të mbizotërojë pasi kështu politika u krijon vërtetë kushtet e duhura që çdo
katër vjet ua premton në zgjedhjet e përgjithshme që mbahen në vend.
Gazeta
Shqip 25.05.2013
No comments:
Post a Comment