Kasandra

Një femër,

kumt i shpërndarë në kujtesën e ajrit

e pakurorëzuar kurrë lugjeve të vetëdijes

s’i mjaftojnë as kurmi i gjatë

as vështrimet këmbëngulëse

të rifitojë gjuhën bindëse

të nektarpirësve

Flokët e shpërndarë

 në nënkresën e bardhë

ndërsa pret Agamemnonin

prej banje të dalë

parathonë më tepër se fjalët e belbëta

ngjarjet që më pas vazhdojnë

ngjarjet që mes kujtimesh drithërojnë

S’kalon shumë kohë

dhe gjithandej dëgjohen marrina

që shushurijnë si pemë netëve dimërore

“Fry moj erë e malit

merri mend djalit

Fry moj erë e fushës

merri mend çupës

Fry moj erë e çmendur

dhe më thuaj se ç'di?

Tiranë 2004