Tuesday 10 January 2012

Letër e Katerinës për Ali Pashanë e rrethuar...





                                       Përmbi Tepelenë
                                                 ç’ma kishe shtëpinë
                                                emrin se ç’ta thoshin 
                                               Rinë, moj Katerinë
                                               Nga zëri i kokoshit
                                               ta gjeta avllinë
                                              emrin se ç’ta thoshin 
                                              Rinë, moj Katerinë
                                                    
                                     Këngë e vjetër qytetare tepelenase



Thanë e çnuk thanë
se udhën për Tepelenë
e merrje vetëm për mua
se vajza e pashait s’të mbante dot
se s’qe e zonja të shuante zjarret e tua...
se tek unë vetëm tek unë
gjeje qetësi
se kur pije bashkë me besnikun Thanas
më kërkoje dhe betoheshe
e stërbetoheshe se do i lije të gjitha
për të më ardhur pas
se edhe pse isha martuar prapë dije
të ma gjeje shtëpinë
se i njihje të gjitha mëhallët
se i njihje zërat të gjithë kokoshëve
kur këndonin
se i do i varje të gjithë kodoshët
që mua më vardiseshin
se për ty unë isha gjithçka...
dhe unë të besova, o dreq sa të besova,
të besova si atëherë kur vareshe mureve të kalasë
dhe vijë në lagjen tonë
të na shikoje në kishë
 kur faleshim e bënim kryq
e më hidhje trëndafila nga larg
e më betoheshe se do të shkeltë këmba ime
do bëheshe baltë
të besova si atëherë kur më shkruaje me pusulla
Katerinë , Katerinë do të bëj zonjë
me një tufë fëmijë të ma mbushësh shtëpinë
Përmbi Tepelenë ma dhe puthjen e parë
nën guvat e kalasë fjetëm si burrë e grua
dhe u betove o Zot sa u betove
për Krisht e Muhamet
se do ishim gjithmonë bashkë në këtë jetë...
Të prita mote , të prita një jetë
por ti ikje dhe vrapoje si i marrë
pas parasë dhe lavdisë
e s’pyesje për asnjë nga në vërdallë
prit të fitoj këtë luftë, prit të mund Filan Pashanë
por unë e dija , shumë mirë e dija
ashtu si dhe ti e dije se sevdaja për ty ish një mjet
të ngjiteshe lart e më lart deri në retë
ndaj unë s’pyeta dhe në krahë të tjerë gjeta dashurinë
dhe ti tërë jetën rendje pas dhe më dërgoje fjalë
se më deshe e do më deshësh sa të jesh gjallë
Ndaj urdhërove saxhexhinjtë
në një natë kur shpirti të dhembte
të më bënin këngën e zonjës Katerinë
që në gaz e hare të më kujtoje gjithmonë në Janinë
dhe të gjithë gënjehen dhe kujtohen se shpirtin
jep për Vasiliqinë
por zemrën unë e di se e ke tek mua
Zonja Katerinë
se asnjë femre tjetër këngë s’iu këndua
në Tepelenë si mua
se për ty kam mbetur e para grua
ku kokën mbështesje dhe bëje plane
sesi të shkoje deri poshtë në Atikë
sesi ti përfshije në një shtet shqiptarë, grekë
vlleh e arixhinjtë
Unë e di se kjo ëndërr që veç vetes ia ka thënë
dhe veç Haxhi Shehreti e di
po ta ha kokën tani
kur të janë vërsulur të gjithë të të copëtojnë
por ata harrojnë , sa shumë harrojnë
se e në vdeksh fara që ke mbirë
nuk thahet kollaj
se kush të ka njohur
gjithmonë do vrapojë pas saj
për këtë arsye dhe unë të fal
me gjithë dhimbjet që më ke sjellë
me gjithë shqetësimet që më ke ndjellë
për atë kala, Vjosë,Golik dhe lëndina
ku shkelëm bashkë në dashurinë e parë
e jotja përgjithmonë Katerina

 Tiranë 07.01.2011




No comments: