Letër e Katerinës për Ali Pashanë e rrethuar...

                                       Përmbi Tepelenë

                                                 ç’ma kishe shtëpinë

                                                emrin se ç’ta thoshin 
                                               Rinë, moj Katerinë

                                               Nga zëri i kokoshit

                                               ta gjeta avllinë

                                              emrin se ç’ta thoshin 
                                              Rinë, moj Katerinë

                                                    

                                     Këngë e vjetër qytetare tepelenase

Thanë e çnuk thanë

se udhën për Tepelenë

e merrje vetëm për mua

se vajza e pashait s’të mbante dot

se s’qe e zonja të shuante zjarret e tua...

se tek unë vetëm tek unë

gjeje qetësi

se kur pije bashkë me besnikun Thanas

më kërkoje dhe betoheshe

e stërbetoheshe se do i lije të gjitha

për të më ardhur pas

se edhe pse isha martuar prapë dije

të ma gjeje shtëpinë

se i njihje të gjitha mëhallët

se i njihje zërat të gjithë kokoshëve

kur këndonin

se i do i varje të gjithë kodoshët

që mua më vardiseshin

se për ty unë isha gjithçka...

dhe unë të besova, o dreq sa të besova,

të besova si atëherë kur vareshe mureve të kalasë

dhe vijë në lagjen tonë

të na shikoje në kishë
 kur faleshim e bënim kryq

e më hidhje trëndafila nga larg

e më betoheshe se do të shkeltë këmba ime

do bëheshe baltë

të besova si atëherë kur më shkruaje me pusulla

Katerinë , Katerinë do të bëj zonjë

me një tufë fëmijë të ma mbushësh shtëpinë

Përmbi Tepelenë ma dhe puthjen e parë

nën guvat e kalasë fjetëm si burrë e grua

dhe u betove o Zot sa u betove

për Krisht e Muhamet

se do ishim gjithmonë bashkë në këtë jetë...

Të prita mote , të prita një jetë

por ti ikje dhe vrapoje si i marrë

pas parasë dhe lavdisë

e s’pyesje për asnjë nga në vërdallë

prit të fitoj këtë luftë, prit të mund Filan Pashanë

por unë e dija , shumë mirë e dija

ashtu si dhe ti e dije se sevdaja për ty ish një mjet

të ngjiteshe lart e më lart deri në retë

ndaj unë s’pyeta dhe në krahë të tjerë gjeta dashurinë

dhe ti tërë jetën rendje pas dhe më dërgoje fjalë

se më deshe e do më deshësh sa të jesh gjallë

Ndaj urdhërove saxhexhinjtë

në një natë kur shpirti të dhembte

të më bënin këngën e zonjës Katerinë

që në gaz e hare të më kujtoje gjithmonë në Janinë

dhe të gjithë gënjehen dhe kujtohen se shpirtin

jep për Vasiliqinë

por zemrën unë e di se e ke tek mua

Zonja Katerinë

se asnjë femre tjetër këngë s’iu këndua

në Tepelenë si mua

se për ty kam mbetur e para grua

ku kokën mbështesje dhe bëje plane

sesi të shkoje deri poshtë në Atikë

sesi ti përfshije në një shtet shqiptarë, grekë

vlleh e arixhinjtë

Unë e di se kjo ëndërr që veç vetes ia ka thënë

dhe veç Haxhi Shehreti e di

po ta ha kokën tani

kur të janë vërsulur të gjithë të të copëtojnë

por ata harrojnë , sa shumë harrojnë

se e në vdeksh fara që ke mbirë

nuk thahet kollaj

se kush të ka njohur

gjithmonë do vrapojë pas saj

për këtë arsye dhe unë të fal

me gjithë dhimbjet që më ke sjellë

me gjithë shqetësimet që më ke ndjellë

për atë kala, Vjosë,Golik dhe lëndina

ku shkelëm bashkë në dashurinë e parë

e jotja përgjithmonë Katerina

 Tiranë 07.01.2011