Oficeri
Ilir Medaurus
Që
mbante emrin e Perëndisë së Luftës
Atje
larg në Libi ku shërbente për Romën
Vendosi
t’i ngre një tempull hyut të luftës
Ku
të egrit e shkretëtirës të mos gjenin qetësi
Pas
daljes në pension të tij
Kishin
qenë të vështira vitet e shërbimit
Rëra
si pluhur I kish mbirë në mushkri
E
skish mjaftuar as shatorja luksoze
E
mbushur plot me konkubina as ari I përftuar
Nga
taksat e karvanave për ti larguar atë ndjesi
Tani
që po ikte , ndërsa përshendeste
Shtëpinë
e vet në Tripoli
Po
mendonte për ngastrën që do fitonte si veteran
Atje
larg , përballë brigjeve të tjera
Në
vendin e vet në Iliri
Ndërsa
udhëtonte mendonte se PAX ROMANA
Po
lulëzonte në vendin e vet
Tregtia
ishte shtuar dhe qytetete të reja do qenë ndërtuar
Shpresa
dhe prosperiteti qendronin në çdo vatër
shtëpie
Ankthi
, frika dhe luftërat qenë larguar
Mirëpo
kur mbrriti në atdhe
Dhe
sa më thellë i ngjitej qafave dhe rrëpirave
Pa
me trishtim se bashkëatdhetarët e vet
Ashtu
të ndarë nëpër fise por që flisnin të njëjtën gjuhë
Medaurin
që kish lënë pas nderonin si më kryesorin Hyj….
Medauri
ka qenë Perëndia e luftës në Panteonin Ilir. Në Libi është zbuluar një tempull
i shekullit të II, që i kushtohet kësaj perëndie i ndërtuar nga një oficer ilir
që shërbente si komandant i legjioneve romake.
No comments:
Post a Comment