Në këto ditë të nxehta e
të thata të verës, trafiku dhe infrastruktura e plazheve rëndohen jo vetëm nga
rendja e njerëzve drejt vendeve relaksuese dhe resorteve turistike, por edhe
pse vendi përjeton një valë të kthimit në atdhe të emigrantëve, të cilët vijnë
për të takuar të afërmit e familjarët e tyre. Shqipëria është një nga vendet me
një numër të madh emigrantësh në rajon, aq sa shifra të marra nga eurobarometri
numërojnë deri në 1 000 000 shqiptarë që banojnë në vendet e BE-së. Për më se
dy dekada, puna dhe djersa e tyre e materializuar në dërgesat financiare drejt
familjeve të tyre është kthyer në një faktor që ka ndihmuar në mënyrë
thelbësore rimëkëmbjen ekonomike të Shqipërisë, duke u shndërruar në të njëjtën
kohë në një vektor që ka përcaktuar edhe ngritjen ekonomike konstante që ka
pasur Shqipëria në gjithë këta vjet. Duke parë këtë kontribut kaq të madh të
tyre në jetën ekonomike të vendit që natyrisht ka dhënë impakt dhe në fusha të
tjera të zhvillimit, mund të mendosh se emigrantët kanë arritur dhe një
përfaqësim të denjë në shoqërinë shqiptare dhe se përbëjnë një shtresë të
respektueshme të saj. Mirëpo me një vështrim të shpejtë mund të kuptosh se
realiteti në fakt është komplet i kundërt. Së pari, në perceptimin e mediave,
sidomos asaj të shkruar, ka kohë që ka bërë vend një opinion se rritja e
aksidenteve rrugore dhe e kriminalitetit në stinën e verës i dedikohet ardhjes
së emigrantëve në atdhe, a thua se sinjalistika rrugore në Shqipëri në 9 muajt
e tjerë është e përsosur apo se problemet sociale që lindin krimin lulëzojnë
vetëm mes emigrantëve. Kjo përqasje amatore ndaj rritjes së këtyre fenomeneve
në Shqipëri gjatë periudhës së verës ngjan edhe më qesharake, kur mendon se
emigrantët prej shumë kohësh janë qytetarë të vendeve të BE-së, ku respektimi i
ligjeve dhe i kodeve janë norma morali që mbizotërojnë në shoqërinë e këtyre
vendeve. Gjithsesi, ashtu si është provuar gjerësisht në Shqipëri, media mund
të ketë apo dhe të formojë stereotipa të çuditshëm, si është dhe rasti i
mësipërm ndaj emigrantëve, por politika zyrtare, ajo që përfaqëson të gjithë
qytetarët, duhet jo vetëm të dalë mbi këta stereotipa, por dhe t’u japë vendin
e merituar të gjitha shtresave të shoqërisë. Nuk mund të mohohet fakti se
politika shqiptare vazhdimisht me deklaratat e saj apo dhe vizitat që bën herë
pas here në vendet e Bashkimit Europian për të siguruar mbështetje në takime me
emigrantët e ka përmendur rëndësinë e dërgesave të tyre ekonomike në atdhe apo
dhe i ka thurur himne rolit të tyre në zhvillimin ekonomik të Shqipërisë, por
këto vlerësime kanë mbetur vetëm në nivele deklaratash dhe asgjë nuk është bërë
që ata të ndihen qytetarë të vlerësuar të vendit të tyre. Sot, pas një
zhvillimi ekonomik, kulturor dhe administrativ prej 20 vjetësh të demokracisë
liberale në Shqipëri, emigrantët tanë ende nuk kanë mundësi të votojnë në
vendet ku jetojnë, një të drejtë që disa vende të ish-Bashkimit Sovjetik me
demokraci ende hibride dhe të tronditura prej konflikteve etnike kanë kohë që
iu kanë siguruar qytetarëve të tyre që rrojnë si emigrantë në vende të ndryshme
të BE-së. Arsyet se emigrantët nuk paguajnë taksa në Shqipëri dhe rrjedhimisht
nuk mund të marrin pjesë në zgjedhjet në Shqipëri, nuk qëndrojnë, pasi
nëpërmjet dërgesave monetare drejt familjeve të tyre, tërthorazi marrin pjesë
në jetën ekonomike të vendit. Për më tepër ndaj tyre, nga ana e politikës,
vihet re një qasje në kufijtë e një përfitimi maksimal për sa i përket
mbështetjes politike që dëshiron prej tyre, por mbështetja që u jep për të
zgjidhur hallet e përditshme në vendet ku jetojnë është minimale. Emigrantët
shqiptarë shumicën e të drejtave të tyre e kanë përfituar nga legjislacioni që
afron Bashkimi Europian për emigracionin sesa nga kërkesat dhe aftësitë
negociuese të qeverive shqiptare ndaj qeverive të vendeve ku banojnë emigrantët
tanë. Kjo lloj përqasjeje po shikohet pothuajse përditë në ditët e sotme, ku
emigracioni ynë pas një stabilizimi dhjetëvjeçar për sa u përket të ardhurave
të tyre dhe pajisjes me dokumentacionin e duhur, po përjeton tronditje sërish
në këto aspekte që reflektojnë krizën ekonomike që ka përfshirë Europën mbarë.
Tashmë në vizitat e shumta të politikanëve tanë për të siguruar fonde dhe
mbështetje politike ata nuk kanë nevojë vetëm për t’u bërë thirrje për të
ardhur e votuar masivisht në zgjedhje, por dhe për t’u ndihmuar që ligjet e
Bashkimit Europian të zbatohen rigorozisht ndaj tyre dhe të mos bëhen pre e
shkurtimeve buxhetore për të dalë vendi mikpritës nga kriza. Emigrantët
shqiptarë në Greqi po përballen me faktin se për të siguruar një vit qëndrimi,
u duhet të blejnë sigurime shoqërore në vlerën e 2300 eurove, por pa u shënuar
si sigurime në kartelat e tyre të sigurimeve shoqërore! Çfarë është kjo lloj
llogarie poshtëruese? Një biletë për “parajsën” greke apo një shuplakë politikanëve
tanë që flasin nga mëngjesi në darkë për bashkëpunim rajonal?
Politika zyrtare nëpërmjet Ministrisë së Jashtme
dhe ambasadës sonë hesht për këtë problem dhe të tjera si këto, lideri i
opozitës që bëri takim me emigrantët në Selanik hesht, ku do t’i gjejnë të
drejtat emigrantët tanë? Çfarë problemi u zgjidhet nëse ftohen të votojnë, kur
problemeve që hasin në vendet ku jetojnë s’u del
No comments:
Post a Comment