Saturday, 3 August 2013

Kriminaliteti dhe reagimi qytetar


Krimi ka goditur gjithandej në sërish në Shqipëri, në mes të  lagjeve apo dhe plazheve të mbipopulluar në këtë sezon vere duke tronditur të gjithë vendin. Humbja e çdo  jete njerëzore është e dhimbshme dhe sigurisht kur ndodhemi para një fakti të tillë nuk mund të rrimë indiferent, por akoma më tepër trishtohemi kur vrasjet që ndodhin para syve tanë janë të tipit mafioz dhe të mirëorganizuara pasi kështu kuptojmë që siguria e jetës sonë është në rrezik dhe nuk kemi shumë garanci për të pasur një jetë sa më të qetë.
Sigurisht që krimi është një pjesë e pandarë e urbanizmit dhe vendi ynë s është as i pari as fundit ku ndodhin ngjarje të tilla por rritja e intesitetit të tij dhe rastet e përsëritura, përbëjnë një problem të veçantë që duhet trajtuar me seriozitet nga qytetarët dhe organet e përfaqësimit të tyre. Nga pamjet që u afruan nga kronikat televizive u vërejt se përveçse peisazhit të dekompozuar urban në disa raste por edhe në pamjet gjithë dritë nga bregdeti, ndihej dhe frika dhe ankhi në intervistat e banorëve për të sotmen dhe për të ardhmen. Nuk ka gjë më të keqe se kur  ndjenja e frikës fillon dhe bëhet mbizotëruese në shoqëri pasi në këtë mënyrë ajo fillon dhe paralizon gjithë jetën sociale dhe jetën e biznesit në vend. Nuk mund të imagjinohet që në situata të tilla stresuese të ushtrohet lirisht sipërmarrja private dhe akoma më tepër dhe të kërkohet që të investohet.

Bota e biznesit si një botë promotore e zhvillimit ekonomik të një vendi, mund të marrë parasysh rreziqet dhe risqet për të investuar në sektorë të rinj por nuk mund të kuptojë dhe ti nënshtrohet rreziqeve që vijnë nga krimi i organizuar. Për ketë arsye kërkohet jo vetëm një reagim para kamerave televizive nga gjithë qytetarët e Shqipërisë, por edhe një organizim më i denjë si qytetarë për tu përballur me këto situata të reja që po trokasin në dyert e qyteteve tona të mëdha si pasojë e urbanizimit të shpejtë, rritjes së papunësisë dhe varfërisë. Mirëpo, në fakt është për të ardhur keq pasi shumica e qytetarëve tanë nuk i njohin dhe nuk i ushtrojnë asapak format e bashkimit dhe protestës qytetare , ashtu si qytetarët perëndimorë sa herë që ndodhin krime të rënda e makabre dalin vetvetiu të organizuar në sheshe dhe marshime kundër dhunës për të dëshmuar që nuk pajtohen me situatën dhe duke detyruar shtetin që të marrë masa të menjëhershme. Ishte një skenë shumë e trishtueshme dhe për fat të keq vazhdon të mbetet, se reagimet qytetare u kufizuan vetëm para disa kamerave duke dhënë përshtypjen që më tepër ishin reagime sporadike sesa reagime të një zëri të fuqishëm qytetar. Për më tepër , ky reagim  ishte vetëm brenda kufinjve të vendeve ku kanë ndodhur krimet, në vend që të ishte një reagim uragan qytetar i gjithë vendit. Ky pasivitet i qytetit, si forma më e lartë e organizimit të shoqërisë sonë, për të shprehur opinionin e tij dhe për të imponuar një reagim të fuqishëm që do ta paralizonte krimin, është një pasivitet që lë shumë për të dëshiruar. Ai është një shprehje e hapur e krizës sociale që po kalon qyteti, një krize që reflektohet jo vetëm në mungesat kryesore se çfarë duhet të ketë prioritare një qytetet tona të mëdha, por edhe në kohezionin e munguar social të vetë qytetarëve. Në gjithë këto vite demokracie është e vërtetë që ka pasur lëvizje të ndryshme demografike, ku qytetet janë zbrasur në vitet e eksodit dhe të emigrimit,  janë mbushur sërish me të kthyer rishtazi disa prej krizës ekonomike që ka kapluar Evropën,  dhe rimbushur me qytetarë të rinj nga veriu dhe jugu, të cilët kanë sjellë me vete përveçse energjitë për të ndërtuar dhe përmirësuar jetesën e tyre dhe ndjenjat inferiore të solidaritetit krahinor dhe individualizmit. Tashmë është e nevojshme që këto ndjenja inferiore të lihen pas, dhe të fillojë ngjizja e tharmit qytetar. Sigurisht që kjo ngjizje është një sfidë e madhe por duke pasur parasysh se të gjithë jemi të interesuar për mirëqenie dhe siguri,  asgjë nuk është e  pamundur nëse dëshirojmë të gjithë që të ballafaqohemi me të shkuarën dhe të ardhmen, ku padyshim reagimi qytetar dhe ai i opinionit publik shërben si “qen roje” për të siguruar qetësinë publike dhe luftën kundër kriminalitetit.


Revista Fenix 3.08.2013


No comments: