Pompeu
e gjeti shumë të bukur
qytetin
e lashtë me emrin Epidamnus
që
latinët i kishin ndrruar emrin në Dyrrah
për
ti largur fatin e keq që emri i tij mbartte.
I
kishte të gjitha ky qytet
që
pinin verë të hodhuar me mjaltë
sipas
traditës ilire, këtyre njerzëve të sertë
por
luftëtarë të zot
gjysmat
e legjionve i kish me ta plot,
edhe
teatro të komedisë ku
komedi
të Terencit e Plautit mund të shikoje
saqë
ai smund të kuptonte ndryshimin
midis
dy brigjeve të Adriatikut
këtu
si në Romë, jeta gjallonte.
Ndaj
u zhyt në dëfrim e luks papushim
me
skllave e zonja kryerënda që i gëzoheshin
fushimit
të pretendentit për konsull të parë
në
qytetin e tyre
zevendësonte
zyrtarë dhe vinte në vend të tyre
servilë
e lapardharë
Limontia
njerëzore e Pompeut ishte në apogjeun e vet
Ndërsa
Cezari zbarkonte trupat fshehurazi
Në
Palaste....
Gjatë
luftës civile romake në vitin 46 Para Krishtit, Pompeu i përqëndroi trupat në
Durrës. Cezari zbarkoi fshehurazi një pjesë të trupave në Palaste-Palasën e sotme
dhe pasi mori Apolloninë iu drejtua Durrësit. Beteja u zhvillua rreth shkëmbit
të Kavajës, ku Pompeu fitoi por nuk e ndoqi nga mbrapa Cezarin. Ky i fundit
përforcoi trupat për betejën finale në Farsala të Greqisë, ku Cezari fitoi.
Zbarkimi i trupave të Cezarit në Palasë dhe marrja e Apollonisë konsiderohet si
një nga episodet që përgatitën humbjen e Pompeut.
No comments:
Post a Comment