Fustanella shqiptare

.Një nga veshjet më karakteristike të shqiptarëve që e gjen me një shtrirje gjatë gjithë territoreve ku ka banuar etnia shqiptare është fustanella. Në mënyrë të gabuar shpesh herë ajo është referuar si një veshje kombëtare e përdorur vetëm në jug të Shqipërisë, por në fakt si mund të identifikohet dhe nga një numër gravurash të fillimit të shekullit të XIX por edhe nga fotografitë e Fototekës “Marubi’, fustanella gjen një shtrirje të admirueshme si veshje edhe në veri të territoreve shqiptare duke marrë pa dyshim atributet e një veshje kombëtare gjithë shqiptare.

Të shohësh veten në pasqyrën e fqinjit

(Refleksione rreth librit “Luani i Epirit” i Akademikut Spiro Mela)

Historia e afërt e shqiptarëve dhe sidomos koha e Pashallëqeve shqiptare, kohë në të cilën del sërish në skenën evropiane emri i Shqipërisë si territor dhe i shqiptarëve si etni që banonin në këto territore është një objekt studimi jo vetëm i historiografisë dhe mendimit politik e kulturor evropian por edhe i historiografisë dhe mendimit politik të fqinjëve që sapo kanë themeluar shtetet e tyre kombëtare.

Hamlet dyshues apo Don Kishot i marrë?

 Në historinë e letërsisë botërore dhe veprave të mëdha ekziston pothuajse gjithmonë një dyshe personazhesh shumë të afërt  që përveçse se ndajnë një miqësi shumë të ngushtë mes tyre në fakt ndihmojnë dhe  njëri-tjetrin për të kuptuar realitetin. Kështu p.sh tek kryevepra e Servantesit “Don Kishoti i Mançës”, të sjellë aq mjeshtërisht nga Noli dhe Petro Zheji në shqip, marrëzive kalorësiake dhe fluturimeve në fantazi të Don Kishotit i duhet serioziteti dhe pafajësia e Sanços për ta rikthyer atë sërish me këmbë në tokë.

Motivet homerike në veprën e Kavafisit dhe Andon Zako Çajupi: Dy jetë paralele në Egjiptin e fundshekullit XIX dhe fillimit të shek. XX

Udhëtimi, të papriturat, aventurat  dhe ngasjet që gjen njeriu gjatë tij është një tematikë e letërsisë së përbotshme, që fillimet e saj i ka ndoshta në parashtresën emocionale dhe psikike të vetë njerëzimit.

Amëshim

Në një qeli,

Një murg shkruan me flakë qiriri

Emrin e Zotit

C’lutje të mendojë vallë?

Në një dhomë

Një shkrues shkruan me fjalë shpirti

Emrin e Muzës

C’vargje të thurr vallë?

Lutja dhe falja ngërthehen me njëra tjetrën

Murgu dhe poeti duken se janë një…

Perktheu nga liturgjia: Poeti

Përktheu nga poezia: Murgu

Fillesat e zgjimit kombëtar shqiptar ne oborrin e Ali Pashe Tepelenës

Viti 1789 është një vit emblematik për Evropën dhe më gjerë pasi shënon lindjen dhe konceptimin e ideve të reja për shtetin kombëtar. Revolucioni francez përveç përmbysjes së madhe të shkaktuar në rendin shoqëror ngjiz dhe idealet e nacionalizmit.

Casting Light on Little-Known Story of Albania Rescuing Jews from Nazis By Joseph Berger -Rrëfimi për shqiptarët shpëtimtarë të hebrenjve i tregohet botës

Arsllan Rezniqi rode in the back of a car used to transport Jews from Nazi-occupied Macedonia to safe hide-outs. A truck was also used and over time, Mr. Rezniqi moved 400 Jews to Decan, in Kosovo.

Rrëfimi për shqiptarët shpëtimtarë të hebrenjve i tregohet botës

“Shqipëria ishte një prej shteteve të vetme në Evropë që kishte më shumë hebrenj në fund të luftës sesa në fillim të saj”, ka thënë Michael Berenbaum, ish-drejtor i projektit të Muzeut Memorial të Holokaustit të Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

Apostulli i shkrimtarisë shqiptare

Nëse bilingulizmi do të vlerësohej ndonjëherë si vlerë e veçantë në Ballkan, pa dyshim fshati Dhërmi do të ishte një nga vendet që do të përmendej si tillë. Ky fakt edhe nëse është hipotetik pasi Ballkani ende vuan nën etnocentrizmin e vet dhe shoqëritë ballkanike me shumë vështirësi e pranojnë kulturën e “Tjetrit”, nuk duhet të na trembë dhe as të na trishtojë pasi vetë këto shoqëri dhe mikrokozmose të vogla lindin dhe personalitete që me ndërgjegje të hapur dhe të lirë kontribuojnë në kulturën me dimensione më universale sesa në atë lokale.

MIGJENI I PASHMANGSHËM

Letërsia është e pakufishme në hapësirat qiellore të saj. Në të lindin e shuhen meteorë që ndriçojnë epokat, zhyten në errësirë, ringjallen sërish ose dhe harrohen në tisin e kohës. Ky realitet i vërtetë për letërsitë e mëdha mund të mos ketë luksin të zbatohet dhe për letërsitë e vogla, por pavarësisht këtij fakti ashtu si ligjet e universit janë njëlloj për të gjithë edhe ligjet e brendshme të zhvillimit të letërsive duam nuk duam janë të vlefshme dhe për letërsinë tonë.

Gjuha shqipe dhe politika

Në perandorinë ish-sovjetike,që ishte një konglomerat popujsh e gjuhësh, kur ndodhej në bisedë qoftë dhe vetëm një rus,të gjithë pjesëmarrësit edhe pse mund tu përkisnin kombësive të tjera duhet të flisnin në rusisht. Në momentin kur dikush nuk e respektonte këtë “rregull”,atëherë dëgjohej shprehja”fol në gjuhë normale” që nënkuptonte sërish përdorimin e rusishtes. Natyrisht që ky ishte një mentalitet kolonialist dhe nuk kish të bënte aspak me hierarkinë e gjuhëve apo me pamundësinë e tyre për të shprehur qartë mendimet dhe mesazhet.

Porta e qytetërimit të Adriatikut Lindor

Çdo qytet ka historinë e vet.  Në të , si një mozaik të çmuar pasqyrohen të gjitha ngjarjet e rëndësishme që shënojnë jo vetëm të shkuarën dhe të ardhmen të qytetit por në disa raste dhe të vetë vendit. Kështu p.sh themelimi i Durrësit të vjetër dhe shndërrimi i tij në një qytet port të rëndësishëm të gjithë Mesdheut ndikoi kaq shumë jo vetëm në cilësitë e të qenit të veçantë si qytet i krahasuar me qytetet e tjera të Perandorisë Romake, por edhe pse ishte një pikë takimi shumë e fortë e kontaktit dhe shpërhapjes së kulturës latine në të gjithë territorin rreth tij.

Turizmi rastësor i brigjeve shqiptare

Çfarë peshe zë ekonomia në diskursin politik, integrues në Ballkanin Perëndimor? Mendimi i parë që të vjen ndërmend për t’iu përgjigjur kësaj pyetjeje është se përderisa integrimi ekonomik ka qenë forca lëvizëse që ka nxitur Bashkimin Evropian, atëherë duhet të zërë dhe peshën kryesore në diskursin politik intrigues të vendeve të Ballkanit Perëndimor që aspirojnë të jenë anëtarë të këtij bashkimi politiko-ekonomik shtetesh.

Mosmirënjohja

... Dhe u mblodhën të gjithë konspiratorët

tufë  rreth trupit të vdekur të Cezarit

dhe mes gjithë asaj lemerie gjaku të rrjedhur

të gjithë filluan të flasin me zë të lartë e të grinden

 se kush e kish dhënë  goditjen më fatale

Epiri

Poeti  Virgjil, i lindur në Mediolanium

qytetin e bukur në mes të luginës,

krenar deri në palcë që ishte latin, roman

kur iu desh të shkruante për lavdinë e Romës

Iu desh të zgjidhte Eneun, një hero Trojan

që themelonte një qytet të madh e madhështor

Butrintin njëlloj si Troja e lashtë.

Përballë atyre vargjeve gjithë metrikë e elegancë

Sa e kotë duket përballja e një shekulli e gjysmë më pare

E konsullit Paulus Emilius për të djegur

 pyjet e 70 qytetet e Epirit

për ta humbur krejt

emrin dhe racën njerëzoretë atyre vendeve

nën hirin e flakëve

Epiri, ashtu si Troja në vargjet e Homerit

Po e  ringjallte Eneida përjetësisht.

Milano 25.06.2013

Qeveria e re dhe qytetari shqiptar

Javët e fundit, opinioni publik është fiksuar fiksuar dhe përkushtuar pas krijimit të qeverisë së re dhe përbërjes së së saj. Në studio televizive, në gazeta të shtypit të përditshëm e në blogosferë, të gjithë po e përshëndetin dhe vlerësojnë frymën e re të krijimit të qeverisë që për hir të së vërtetës duket se zhgënjeu shumë nga trumpetat e propagandës tetë vjeçare që vazhdimisht i ranë fyellit në një vrimë duke dashur të tregojnë se nuk do të kishte ndryshim cilësor por thjesht një pudër në konceptimin e pushtetit.

Përjetësia e Epirit

Konsulli i I i Romës, Emilius Paulus*

i mbiquajturi Maqedonsi

për shkak se dërrmoi gjithë Maqedoninë

kapi rob mbretin dhe vrau 500 fisnikë

të quajtur nga ai si armiq të Romës

në vitin 167 p.e.s vendosi të sulmonte dhe Epirin

Kriminaliteti dhe reagimi qytetar

Krimi ka goditur gjithandej në sërish në Shqipëri, në mes të  lagjeve apo dhe plazheve të mbipopulluar në këtë sezon vere duke tronditur të gjithë vendin. Humbja e çdo  jete njerëzore është e dhimbshme dhe sigurisht kur ndodhemi para një fakti të tillë nuk mund të rrimë indiferent, por akoma më tepër trishtohemi kur vrasjet që ndodhin para syve tanë janë të tipit mafioz dhe të mirëorganizuara pasi kështu kuptojmë që siguria e jetës sonë është në rrezik dhe nuk kemi shumë garanci për të pasur një jetë sa më të qetë.

Roli i Austro-Hungarisë në caktimin e kufijve veriorë të Shqipërisë.

Shpallja e pavarësisë së Shqipërisë dhe caktimi i kufijve të saj ishin guri i fundit i mozaikut të krijimit të shteteve kombëtarë në Ballkan. Për shkak se këto ngjarje të rëndësishme diplomatike , jo vetëm për popullsinë dhe etninë shqiptare që po materializonte një proces që popullsitë dhe etnitë e tjera të Ballkanit e kishin realizuar më herët, por edhe për vetë rajonin që për shumë kohë ishte kthyer në një skakierë diplomatike ku luanin kryesisht interesat e dy Perandorive të Mëdha, asaj Austro-Hungareze dhe Ruse si dhe të një Fuqie të re të Madhe ambicioze si Italia, studimi i tyre fiton një rëndësi të veçantë.

Patriotizmi dhe kozmopolitizmi i Fatos Lubonjës

Deklaratat e disa ditëve më parë të analistit Lubonja rreth qëndrimit dhe sjelljes së UCK-së në kohë lufte me akuza të drejt për së drejta rreth procesit gjyqësor të Ramush Hajredinajt dhe stuhia e reagimeve që u ngrit ndaj tij,  më kujtuan një pasazh të njohur nga “Odiseja” e Homerit, përkatësisht momentin kur pas shumë vitesh udhëtimi Odiseja duke marrë si dhuratë nga Eoli, perëndia e erërave, thesin  ku ishin mbyllur të gjitha erërat që e pengonin të ktheheshin në atdhe, vendos ta hap kur është shumë afër Itakës.

Ringjallja e vlerave kulturore

Vlerat që ka krijuar populli dhe kombi shqiptar janë më të shumta sesa antivlerat dhe nëmat që mund të kemi shkaktuar në histori.

Zhgënjimi i veteranit ilir Medaur*

Oficeri Ilir Medaurus

Që mbante emrin e Perëndisë së Luftës

Atje larg në Libi ku shërbente për Romën

Vendosi t’i ngre një tempull hyut të luftës

Ku të egrit e shkretëtirës të mos gjenin qetësi

Pas daljes në pension të tij

Rikthimi i duhur i Kolonel Tomsonit...

Shqiptarët si komb kanë një problem të njohjes së historisë së krijimit të shtetit të tyre. Për shkak se për 50 vjet  ideologjia komuniste kërkoi dhe zhvilloi një paradigmë mendimi që nënkuptonte krijimin e shtetit shqiptar nga vetë shqiptarët duke mohuar çfarëdolloj kontributi të të huajve në këtë proces, mesa duket për t’ia përshtatur ideologjisë së vet të ndërtimit të socializmit me forcat e veta, shumë personalitete të huaja u përmendën kalimthi apo si zakonisht nëpërmjet kriterit të fillit të kuq që duhet të përshkruante aktivitetin e tyre politik.

Përmirësimi i domosdoshëm i arsimit të mesëm

Arsimi është një nga shtyllat kryesore të zhvillimit të një kombi,pashaporta integruese e tij në botën e qytetëruar  ndaj kërkohet që  ai të të jetë sa më i përsosur dhe më i arrirë për të siguruar jo vetëm një të ardhme të mirë e të qendrueshme të fëmijëve tanë por dhe një përfaqësim dinjitoz të rinisë shqiptare në botë.

Koha e gjenive

Romantizmi ishte kohë revolucionesh dhe klithmash për liri njerzore,vetjake dhe të përbotshme. Për herë të parë liria njerzore fitoi dimensione të përbotshme dhe inspiroi gjenerata të tëra njerzish nga Amerika Latine me revoltat kundër spanjollëve nën udhëheqjen e Simon Bolivarit, në Evropë me lëvizjen karbonare në Itali, revolucionin grek dhe lëvizjet për pavarësi të Armenisë dhe popujve të Ballkanit.

Ballkani

Gadishulli im

Prometeu im

Me jep pak zjarr

Të ndez një cigare

Ti skuqesh , turpërohesh

E vetëm hesht

Bota po i ndez

Në Bosjën e shkretë...

1993

Mirupafshim tranzicion

Kur  Shqipëria nisi rrugën e saj në mënyrë konkrete  drejt integrimit evropian , fill pas nënshkrimit të M.S.A në 2006,  pati shumë njerëz dyshues që thanë se kultura e dialogut që përbën thelbin e kulturës evropiane do të ishte vështirë të adoptohej në Shqipëri. Ky dyshim vinte sa për mungesë të kësaj kulture në  politike shqiptare, por dhe nga konfrontimet e zakonshme politike që kishin karekterizuar deri atëherë klasën politike shqiptare.

Suliotët nga Lord Byron

Song To The Suliotes

1.

UP to battle! Sons of Suli

Up, and do your duty duly!

There the wall--and there the Moat is:

Bouwah![1] Bouwah! Suliotes!

There is booty--there is Beauty,

Up my boys and do your duty.

Limontia e Pompeut

Pompeu e gjeti shumë të bukur

qytetin e lashtë me emrin Epidamnus

që latinët i kishin ndrruar emrin në Dyrrah

për ti largur fatin e keq që emri i tij mbartte.

I kishte të gjitha ky qytet

edhe tavernat plot njerëz

KANDIDAT PËR DEPUTET nga Kristaq Cepa( Kapa)

Dikur ju kam thënë popull e milet,

Se dhe un’ vendosa të dal deputet,

Se dhe un’ vendosa i dhashë karar

Veç rrogën e Shtetit tjetër gjë mos marr…

Debatet me telekomandë të politikës shqiptare

Ngjarja më e madhe televizive e fillimit të shtatorit ishte rifillimi i sezonit të ri televiziv dhe rikthimit të emisioneve të debatit në ekran. Ndërsa fillimi i sezonit të ri televiziv nuk paraqiti ndonjë surprizë të rastit, pasi formatet e emisioneve ishin pak a shumë ato që kishin qenë dhe sezonin e kaluar, rifillimi i emisioneve të debatit solli sërish atmosferën e fushatës elektorale dhe të situatës së elektrizuar paszgjedhore.

Dimensioni universal i figurës së Skënderbeut përmes monografisë Gjergj Kastrioti Skënderbeu-Kryqëtari i Fundit.

Figura e Skënderbeut është një subjekt që mund të ketë bibliografinë më të madhe në Bibliotekën Kombëtare. Për të kanë shkruar albanologë, shkrimtarë romantikë, studiusë shqiptarë etj. Si një nga figurat më të mëdha të etnosit dhe kombit shqiptar, në mos më e rëndësishmja , ajo është bërë një subjekt i gjithfarë gjinive letrare, i monografive serioze , i historive lokale dhe kombëtare dhe i miteve dhe legjendave popullore.

Rënia e vijës së Teodosit dhe sfida e zgjedhjeve.

Shumë shekuj më parë, një perandor plak romak, i shtyrë nga presioni i vazhdueshëm i fiseve barbare, ndërsa ndante perandorinë për të dy bijtë që do të zotëronin , njëri në Perëndim dhe tjetri në Lindje, hoqi një vijë që në histori ka hyrë si “vija e famshme e Teodosit”. Në bazë të këaj ndarje u krijuan dy entitet të mëdha  shtetërore, politike dhe kulturore Perandoria Romake e Perëndimit dhe Perandoria Romake e Lindjes e njohur dhe si Bizanti.

Kaligula *

Oderint dum metuant-Më urrejnë por ma kanë frikën

 Ish ushtari romak   Kaligula,

që kish marshuar gjithandej

nepër botën romane

me një tunikë, parzmore dhe sandale

në shekullin 39 të erës sonë

Erërat fryjnë

Erërat fryjnë

në ç’vende na çojnë?

Mbi ç’kuajsh vdekjesh

vallë kalërojmë?

Triumfi i mbretit Gent*

Qytetarët romakë

në vitin 168 para Krishtit,

ndërsa ishin mbledhur të gjithë

në qendren e qytetit të përjetshëm

po shijonin shfaqjen e radhës

që konsulli  Kasius Longinus  po u afronte.

Vdekja e Pirros

Në Argos,

në qytetin e rebeluar

nuk mund të shëtisje lirisht

pa perkrenare dhe me flokët

hedhur mbi supe si mbanin burrat epiriotë,

Tirana

Gjysëm tuma të hapura

gropa gjysëm të mbushura me ujë

gjysëm të mbushurave me ëndrra strehimi

ringjallje e heshtur e qytetit

pa mozaikë, të kenë ç’të dëftejnë

Për frymë të marr...

Për frymë të marr, për frymë

e për asgjë tjetër

dhe shenjat që le në qelqin e shpirtit tim

janë të kuq buzësh harruar në qershitë

e pranverës së vonë.

Për frymë të marr, për frymë

dhe pres që qershia të çelë lule,

qershia të përflaket nga turpi i puthjes vjellurazi

në mbasditen e vonë të muzgut.

Për frymë të marr për frymë

dhe kondesohem në ajër

bashkë me ty

Ç’ bunacë do sjellim vallë?

Rënia e Konstandinopojës dhe triumfi i pashallarëve arbër

Në 29 maj të kalendarit Julian 1453, Kostandinopoja ra në duart e otomaneve, një ngjarje qe pati një ndikim absolutisht te madh në ekulibrin e forcave në Mesjetë e qe influencoi ne historinë e Mesdheut.

Gri

Kohë e plandosur

mbi  shpina të vobegta metaforash,

kohë që nuk sjell as shi , as breshër

por një diell të mekur që djeg lulet

e mbyt cicërimat e zogjve.

Kohë që lind e rilind

mes prozave e vargjeve të së shkuarës,

të profecive të rreme dhe premtimeve të kota

Kohë e vjetër sa bota

Ke kohë që ke veshur

Kostumin gri të arkmortit

Ku të të varrosim?

Kohë e përshpirtshme

Kohë e përshpirtshme

ku ti ndezim qirinjte?

Tempujt i kemi rrënuar,

 thellë ne shpirt ,ende gjumë trubulluar

fle një ndjenjë mirënjohje ndaj kohës së trazuar

Kërkohet një pyetje fatale per ta nxjerrë ne dritë

kafkat nuk entuziasmojne më as perënditë

Te qenët apo te mos qenët,

 nuk është më çështja

krimbi-flutur apo flutura-krimb,

 mjerimi i sotëm:njeriu-vemja

Tiranë 27.05.2013

Përtej retorikës elektorale

Viti  13’ nuk ka ndonjë konatacion pozitiv në besimin popullor shqiptar ndaj është e pritshme që vazhdimisht të dëgjojmë “profecira” se ndoshta nuk do të jetë një vit i mbarë dhe se në horizont do të shfaqen probleme e pakënaqësira.

Durrësi midis dy epokave

Durrësi mesjetar ka qenë një stacion i dhimbshëm për shumë familje shqiptare që zgjidhnin të emigronin në Itali pas invazionit osman që kërcënonte ethshëm identitetin e tyre evropian. Shqipëria e asaj kohe dhe territoret ku banonin shqiptarët nuk ishin ndryshe nga ana tjetër e detit Adriatik, dhe të njëjtat ide, pasione dhe rizgjim i së shkuarës antike kish ngërthyer të dy anët e tij, duke dëshmuar në këtë lloj mënyre se përcaktimi se deti Adriatik “ishte një nga vatrat e qytetërimit të hershëm evropian” ishte mëse i vërtetë.

Nimfa

Ti di të ecësh shumë bukur,

si Helenë që të ndjell të të ndjekësh nga pas

dhe ti vësh flakën gjithë qytetit.

Fjala

Fjalë e mbushur gjithe luspa

ne c'ujëra të ëmbla të humba?

Fjalë e mbushur gjithë vrer

ku të të leshoj, ku të të ler?

Fjalë e mbushur gjithë mëri

si të mbaj ende ne gji?

Fjalë që të ngec ne fyt

kush të than, kush të mbyt?

Fjalë që diskurseve bilbilon

ç'kuaj dhimbjesh kalëron?

Tiranë 21.05.2013

Rifitimi i qytetarisë evropiane përmes Trashëgimisë Kulturore

Qytetërimet janë të çuditshëm me larminë e tyre. Nga njëri cep i botës në tjetrin me gjurmët që kanë lënë vazhdojnë ende të ndjellin dhe kumtojnë mesazhe për të ardhmen. Ndonjëherë në këtë kuturisje të tyre historike që ngërthen sa të shkuarën dhe lidhet krejt papritur dhe me te të sotmen ndodh që të gjendemi krejt të papërgatitur si në një lojë rebusi ku zgjidhja mund të jetë shumë e thjeshtë para syve tanë, por edhe si një abstraksion që do kohë që të marrë përgjigje.

Vasha nga Athina nga Lord Byron

Portret i bukuroshes Arvanitase, autori i këtij akuareli është i mirënjohuri A. E. Chalon. Ai e pikturoi këtë vajzë bukuroshe, arvanitase në vitin 1832, mbi bazën e skicave e portreteve të Cocerrelit, piktor, arkitekt e arkeolog anglez. Ky imazh i mrekullueshëm ndodhet sot në Londër në një koleksin privat. Byron-i shkruajti poezine e bukur Vashës së Athinës që mbetet një nga kryeveprat e tij.

Vasha nga Athina

Ah kthema zemrën, kthema ti

Që u shkëput nga gjoksi im,

E mbaj atë në tëndin gji,

Të hesht, të bëjë pak pushim.

Përpara nisjes qan ajo:

Zoi mu, sas agapo.

Gërsheta shthurrur shkon, kur sulesh

Siç ndodh me erërat e Egjeut,

Të marrin faqet ngjyrë lulesh,

O njomësi e embël e dheut!

Zoi mu sasa agapo!

Të tuat buzë sodita gjatë

Të tyren rreth gjithë afsh e zjarr

Kur flasin lulet çjanë bashkë,

Si to askush sflet barabar

Pa gaz e klithmë është ajo

Zoi mu, sas agapo!

O vashë e ëmbël e Athinës,

Ti mbamë mend të iki tinës,

Për në Stamboll të shkoj si në ëndërr

Më mban Athina shpirt e zemër

E h, dashurinë se harroj , jo!

Zoi mu sas agapo!

Përktheu: Dhori Qiriazi

Maid of Athens, ere We part

Maid of Athens, ere we part,

Give, oh give me back my heart !

Or, since that has left my breast,

Keep it now, and take the rest !

Hear my vow before I go,

By those tresses unconfined,

Woo'd by each Ægean wind;

By those lids whose jetty fringe

Kiss thy soft cheeks' blooming tinge;

By those wild eyes like the roe,

By that lip I long to taste;

By that zone-encircled waist;

By all the token-flowers that tell

What words can never speak so well;

By love's alternate joy and woe,

Maid of Athens ! I am gone:

Think of me, sweet ! when alone.

Though I fly to Istambol,

Athens holds my heart and soul:

Can I cease to love thee? No!

Athens 1810