Është e dhimbshme
Itaka e humbur
në detin e pafund
të shpresës
kur dëshiron pakëz
prehje e qetësi
nga tallazet e
egra të jetës
Lundron pafund ëndrrës
tënde
dhe asnjëherë se
gjen
Mes Shillës e
Karibdës
Itaka jote fle
Figuron në të
gjitha hartat e shpirtit
por busulla gjithmonë
gabon
Në ishuj të egër
pa krye të çon
Ndërton një jetë
të re
gjithë gaz e hare
por mendja të qëndron
në Itakën që larg
fle
Në ëndrra arratisesh
drejt brigjeve të
njohura arrin
zgjohesh i përdëlluar
e asnjëherë s’mbërrin
Nuk di se ç’të bësh,
i heshtur qyq
botës gjithandej
i bie kryq
kërkon një mit të
ri
për veten të
besosh
kërkon një realitet
të përpiqesh ta
jetosh
e kërkon nëpër
natë
e në mes të ditës
por fati yt
mjerisht
endet mes Shillës
e Karibdës
No comments:
Post a Comment