Muzg

Dita u përgjak

tutje në sfond

si mjekra e rallë

e fatkeqit Don Kishot

Parku ulëriti si bishë

që me mish u vel

i shndërruar nga vjeshta

në një luan krifeverdhë

Hëna ethshëm feksi

si vedër e mbushur buzë për buzë

Hijet e pemëve u stërgjatën

tutje në horizont në muzg

Dita ishte thyer si kristal

Oh, nga ajo skish mbetur gjë

një natë e bardhë kish mbuluar horizontin

me ankthin e asaj që ikën e s’kthehet më ...