Letër e Don Kishotit drejtuar njerëzimit

Unë kalorësi fisnik,

Don Kishoti i Mancës,

i tallur  e i quajtur pa të drejtë

nga shoku im i ngushtë Miguel Servantes

si Kalorësi i Fytyrës së Vrerosur

dëshmoj përkundrejt gjithë botës

se nuk kam pasur asnjë fije marrëzie

në kokën time të dreqosur,

se të gjitha ç’janë shkruar për mua

janë pjesërisht të vërteta

ashtu si është në fakt dhe vetë jeta.

Se pasioni im për Dulqinjën

nuk është i vërtetë

Servantesi e dashuronte atë vajzë

por skish guxim ti fliste vetë

e patëm parë të dy nën dritën e hënës

ku vajzat në lumë si në rite pagane

laheshin lakuriq

Servantesi sa e pa bukuroshen e Tobozës

u mahnit dhe u mblodh në vetvete si iriq

na detyroi që të tërë ditët

për të në Tobozë ti kalojmë

e vajzat e tjera ti harrojmë

iu ngjitëm nga pas si hije

se ku shkonte , kë takonte

çfarë bënte, çfarë librash lexonte

Për atë Zot, Servantesit i kish marrë koka erë

dhe jo mua si lexoni nëpër libra të tërë

Sanco Panca që në libër ma vuri si shqytar

i Dylqinjës, ishte kushuri i parë

qe vërtetë pak tarollak e kokë bosh

por dinte si të nxirrte lekë se ishte ca kodosh

e nxirrte Dulqinjën shëtitje që ne ta takonim

i fliste mirë për  Servantesin

e shante të tjerët që i afroheshin

S’është e vërtetë aspak se unë doja

 kalorësitë e kohës së parë,

në biseda me Servantesin vetëm thoshja

se bota do ish më e mirë pa zbuluar paranë

Por më në fund prapë dhe Servantesi u dorëzua

i shkruajti të gjitha historitë tona

 sipas mendjes së vet 
dhe për to u pagua

Gëzoi , emër nder dhe famë

 mua më rezervoi fatin e

Kalorësit të Marrë

Ndaj unë u shkruaj me zemër të hapur

besomëni vetëm në idealet e mia pa u tallur

Besoni kur flas për barazinë,

drejtësinë e lirinë

e mos më gjykoni nga pasioni i çmendur

për të ëmblën Dylqinjë.

Servantesin e kam falur si shok e mik

asnjëri nga ju pas kësaj letre mos ta shoh si armik

Miqësia është si vera që sa më vjetër

është më e mirë

me njëri-tjetrin ne kemi qenë

gjithmonë të çlirë

Ne jemi Një edhe pse mua s’më pëlqen

por e vërteta gjithmonë rrëzëllen

Unë jam Servantesi që

ëndrrat e njerëzimit në libër përkot

Servantesi është i “marri”

me nofkën Don Kishot...

Tiranë 20.02.2012